O Rasie
Dawno temu zanim powstał pierwszy wzorzec rasy owczarka niemieckiego, były one hodowane głównie dla cech charakteru. Ważne było aby pies był silny, dobrze ułożony i przede wszystkim pracowity.
Gdy powstały pierwsze wzorce i nastąpiła pierwsza selekcja ,wyeliminowano wtedy długi włos oraz niektóre umarszczenia, uznając je za wadę. Tak ostre selekcje nie zniechęciły jednak miłośników „długiego włosa”.
Z czasem powstawały organizacje i kluby które zrzeszały hodowców psów długowłosych. W zachodnich Niemczech stawiano na eksterier, a kątowanie było ideałem piękna. W tym samym czasie po drugiej stronie Niemiec bardziej zwracano uwagę na to by pies był silny, mocno zbudowany, odporny na ciężka pracę i warunki atmosferyczne. Były to wszystkie cechy, które pierwotnie dominowały w hodowlach owczarków.
O owczarkach z linii DDR mówiono że są w „starym typie”, stąd też nazwa Owczarek Staroniemiecki (AltdeutscheSchaferhunde).
Wiele osób zadaje sobie pytanie czym tak naprawdę różni się ON od OSa czy DONa, otóż historie maja wspólna, a różnice są niewielkie. Niemniej jednak charakterystyczną cechą Owczarka Staroniemieckiego jest przepiękna linia grzbietu, umaszczenie, począwszy od czarnego poprzez ciemno-szary, bi-kolor, szaro-brunatny, aż do srebrnego.
Jest to pies pewny siebie, zrównoważony, bardzo inteligentny i mało hałaśliwy, szybko się uczy, kocha wszystkie rodzaje sportów i zabaw. Nadaje się na psa obronnego, towarzysza i jest bardzo dobrym psem rodzinnym.
Wzorzec Owczarka Niemieckiego
Wrażenie ogólne, usposobienie.
Owczarek Staroniemiecki jest dobrze umięśniony, często masywnej budowy, cięższy i nieco większy od Owczarka Niemieckiego. Zazwyczaj posiada też szersze czoło jak również wyraźniejszy stop, dobrze gdy pochodzi z czystej linii DDR, ponieważ w byłej DDR preferowano siłę, twardość charakteru i odporność na warunki atmosferyczne.
Jego charakter powinien być zrównoważony, dobrotliwy, niekonfliktowy i bezstronny. Powinien być uważnym, niezawodnym obrońcą o osobowości przywódczej i z temperamentem o wyższym progu pobudzenia niż współczesny Owczarek Niemiecki.
Owczarek Staroniemiecki jest psem z natury cichszym i spokojniejszym, nie reagującym bezkrytycznie na polecenia, samodzielnym i umiejącym analizować sytuację i potrafiącym bezbłędnie odróżnić wroga od przyjaciela.
Owczarek Staroniemiecki ma wszechstronne zastosowanie. Doskonale sprawdza się jako pies rodzinny, towarzyszący, obronny, strzegący, pilnujący, służbowy i ratunkowy. Z uwagi na to, że jest z gruntu bardzo pracowity, należy mu jedynie umożliwić okazanie jego naturalnych zalet. Poprzez stworzenie rodzinnego kontaktu oraz okazanie mu odpowiedniej czułości
i konsekwencji w prowadzeniu mamy świetnego, zrównoważonego psa.
Istotne proporcje
Wysokość w kłębie wynosi: u psa 62- 68 cm, u suki 57- 62 cm. Długość korpusu przekracza wysokość w kłębie o ok. 10-17 %
Anatomiczne cechy rasy
Głowa ma formę klina, jej wielkość pozostaje w odpowiedniej proporcji do rozmiarów korpusu, nie jest ciężka ani nadmiernie wydłużona
Czoło, widziane z przodu i z boku, jest nieznacznie wysklepione, bez bruzdy czołowej lub z bruzdą czołową słabo zaznaczoną.
Proporcja mózgoczaszki do twarzoczaszki wynosi 1:1. Szerokość mózgoczaszki jest mniej więcej równa jej długości.
Czaszka widziana z góry zwęża się równomiernie, począwszy od linii uszu w kierunku lusterka nosa i przechodzi w klinowatą twarzoczaszkę (kufę). Stop wyraźnie zaznaczony.
Szczęka i żuchwa są mocne. Grzbiet nosa prosty, zapadnięcie lub wysklepienie jest niepożądane. Wargi są przylegające, dokładnie domknięte, ciemne
Lustro nosa musi być czarne.
Zgryz
Zgryz musi być mocny, zdrowy i kompletny (42 zęby zgodnie z formułą zębową).
Owczarek staroniemiecki ma zgryz nożycowy, co oznacza, że siekacze muszą na siebie zachodzić nożycowo, przy czym siekacze szczęki nożycowo schodzą się z siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz lub tyłozgryz jest wada, podobnie jak większe luki lub odstępy między zębami.
Wadliwa jest też prosta linia siekaczy.
Kości szczęki muszą być mocne, ażeby zęby mogły być głęboko osadzone w dziąśle.
Oczy
Oczy są średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośne i nie wypukłe. Kolor oczu powinien być możliwie ciemny.
Uszy
Uszy stojące, średniej wielkości, noszone prosto i równolegle, o małżowinach zwróconych ku przodowi.
Uszy załamane i wiszące są wadą.
Szyja
Szyja powinna być mocna, dobrze umięśniona, bez luźnej skóry. Jest ustawiona w odniesieniu do korpusu pod kątem ok. 45*.
Korpus
Linia górna przebiega od nasady szyi, poprzez wysoki kłąb i prosty grzbiet, do lekko opadającego zadu
bez wyraźnego zakłócenia.
Grzbiet jest umiarkowanej długości, mocny i dobrze umięśniony. Partia lędźwiowa szeroka, krótka, mocna i dobrze umięśniona.
Zad powinien być długi i lekko opadający i bez zakłócenia linii górnej przechodzić w nasadę ogona.
Klatka piersiowa
Powinna być umiarkowanej szerokości, dolna partia piersi możliwie długa i zaznaczona. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić ok. 45-48% wysokości w kłębie.
Żebra powinny być umiarkowanie wysklepione, klatka piersiowa beczkowata jest równie wadliwa jak spłaszczona bocznie.
Ogon
Ogon sięga co najmniej do stawu skokowego ale nie poza środek śródstopia. Powinien być noszony w formie lekko opadającego łuku, przy czym w podnieceniu i w ruchu jest bardziej uniesiony.
Kończyny
Kończyny przednie, widziane ze wszystkich stron, są proste, widziane z przodu absolutnie równoległe.
Łopatka i ramię są równej długości i dzięki mocnej muskulaturze pewnie przylegające do tułowia.
Kąt łopatkowo-ramienny wynosi w idealnym wypadku 90*, z reguły do 110*
Łokcie ani w pozycji „stój” ani w ruchu nie mogą być odstawione.
Przedramiona, widziane ze wszystkich stron, są proste i ustawione całkowicie równolegle, . Muszą być dobrze umięśnione.
Śródręcze jest długości ok.1/3 przedramienia i jest do niego ustawione pod kątem 20-22*.
Łapy przednie zaokrąglone, zwarte i wysklepione, opuszki twarde. Pazury mocne i ciemne.
Tył
Kończyny tylne są lekko odstawione wstecz, przy czym widziane od tyłu są ustawione równolegle.
Udo i podudzie są w przybliżeniu jednakowej długości i tworzą kąt ok. 120*, uda są mocne i dobrze umięśnione.
Stawy skokowe są mocne i stabilne, śródstopie ustawione w linii prostopadłej do ziemi pod stawem skokowym.
Łapy tylne są zwarte, lekko wysklepione, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne i również ciemne.
Ruch
Kończyny pod względem długości i ukątowania muszą być względem siebie tak zgrane, ażeby bez istotnej zmiany linii grzbietu kończyny tylne mogły wsuwać się pod tułów i sięgać z kończynami przednimi jednakowo daleko.
Przy prawidłowych proporcjach budowy i katowaniu ruch jest posuwisty, pies porusza się płasko przy ziemi, płynnie, swobodnie, bez wysiłku.
Skóra
Skóra przylega luźno ale nie tworzy fałd.
Szata
Cechy włosa:
Prawidłowa okrywa włosowa owczarka staroniemieckiego to włos półdługi do długiego, twardy, z podszerstkiem. Włos miękki jest niepożądany. Psy bez podszerstka są eliminowane z hodowli.
Umaszczenia:
czarne ze znaczeniami rudymi i żółtymi (Bi – Color), jednolite czarne bez znaczeń, jednolite szare ( Grau – Braun) , czarno- szare ( Schwarz – Grau), srebrne (Silber) i każde jednolite wilczaste.
Nie rzucająca się w oczy, mała biała plamka na piersi, podobnie jak jasne wewnętrzne partie kończyn,
są dopuszczalne ale niepożądane, nie dotyczy to psów o jednolicie czarnym umaszczeniu.
Lusterko nosa u wszystkich odmian barwnych musi być czarne.
Jądra
Samce powinny mieć dwa jednakowej wielkości jądra, normalnie rozwinięte, które całkowicie pozostaja w mosznie.
Wady
Każde odstępstwo od powyższych norm powinno być uznane za wadę, której ocena zależy od stopnia odstępstwa.
Wady eliminujące
1. Psy słabego charakteru, agresywne, nerwowe.
2. Psy ze stwierdzona dysplazja stawów biodrowych
3. Wnętry jedno- i obustronne oraz psy z wyraźnie niejednakowymi, względnie źle uformowanymi jadrami.
4. Psy ze zniekształconymi uszami i ogonami.
5. Psy z wadami budowy.
6. Psy z wadami uzębienia
7. Psy z wadami zgryzu
8. Albinizm